Ewelina z Łodzi jest jedną z milionów kobiet na całym świecie, które zmagają się z trądzikiem hormonalnym. Szacuje się, że takie problemy jak ona ma 85 proc, młodych ludzi i 30 proc. osób dorosłych.

Teoretyczne Ewelina nie powinna tego tak aż przeżywać. Jest przecież piękną kobietą, szczupłą, zadbaną i wysportowaną. A jednak, gdy jej twarz, plecy i przedramiona pokryły się wypryskami nie mogła myśleć o niczym innym, jak tylko o tym jak wygląda.

Tym, co ją dołuje najbardziej jest przekonanie, że jest z tym problemem sama. Jej koleżanki mają świetną cerę, trenerka na siłowni – dobrze po 40 tce – chwali się perfekcyjną skórą.   Nawet młodsza siostra pokonała trądzik i teraz udziela jej dobrych rad.

Najtrudniej Ewelinie było zaakceptować własną niemoc. Zawsze była zadaniowa. Trzeba schudnąć? Idę do dietetyka. Wynająć mieszkanie? Zatrudniam agentkę. Ale z trądzikiem to nie zadziałało. W sumie na prywatne wizyty u dermatologów wydała dobre kilka tysięcy. Ale problem nie zniknął.

Pojawiła się za to bezsenność, poczucie zmęczenia i przygnębienia, które siedzenie w domu w czasie pandemii tylko spotęgowało.Do psychologa zaciągnęła ją siostra, gdy odwiedziła ją pewnego dnia i zobaczyła w jakim jest stanie.

Nie izoluj się od życia

Depresja na tle dermatologicznym to coraz większe wyzwanie dla lekarzy. I problem, który wciąż jest zbyt często bagatelizowany.  Jak to się dzieje, że od myślenia „mam brzydką twarz” przechodzimy do myślenia „jestem beznadziejna?”.

O związku między trądzikiem a depresją pisał m.in. The British Journal of Dermatology w 2018 roku. Po przeanalizowaniu danych z brytyjskiej sieci Health Improvement Network, która jest jedną z największych elektronicznych baz danych medycznych na świecie, badacze stwierdzili, że w pierwszym roku po diagnozie osoby cierpiące z powodu trądziku wykazują o 63 proc. większe ryzyko poważnej depresji niż osoby bez problemów skórnych. Zła kondycja skóry oznacza też dla wielu osób permanentny stres, szczególnie silny w przypadku takich chorób, jak łuszczyca, czy atopowe zapalenie skóry (AZS). Pojawiają się zaburzenia nastroju, problemy ze snem, z odżywianiem. Niestety, wielu pacjentów zostaje ze swoim problem całkiem samych.

Co gorsza, choroby psychodermatologiczne wpływają na siebie i wzajemnie się podsycają. Osłabiona psychika nie akceptuje ciała i problemów ze skórą. Problemy skórne, nieatrakcyjny wygląd – wywołują zaburzenia psychiczne.

Ale też problemy ze skorą często izolują nas od życia, skazując na samotność i wykluczenie. – Dziś wiem, że izolowanie się od ludzi było błędem – mówi Ewelina. – Zapomniałam, że moi znajomi akceptują mnie taką, jaka jestem i nigdy mi nie dali odczuć że jestem gorsza. Sama to sobie wmówiłam i potrzebowałam fachowej pomocy, żeby sobie to wszystko dobrze poukładać w głowie. Trądzik nie zniknął, choć mam nowy plan leczenia. Ale zniknął wstyd. A to już bardzo dużo.